تاریخ قدمت بشاگرد و دلاور مردی مردم این منطقه به روایت تاریخ

قبل از پیروزی جمهوری اسلامی ایران،خان ها در هر نقطه ای حکومت می کردند و در این منطقه به اهالی بشاگرد سختی و بدسلوکی می نمودند و.....

در شهرستان بشاگرد عموم بارش های جوی، باران می باشد. این بارش ها معمولا در اثر وزش بادهای باران زایی است که از غرب و جنوب غرب و جنوب می وزد.

با توجه به آمارهای به دست آمده از ایستگاه های هواشناسی داخل و خارج از منطقه، در این محدوده از کشور در هر هفت سال، یک سال میزان بارندگی، دو تا سه برابر می شود و سپس در سال بعد به میزان قبلی باز می گردد. میزان متوسط بارندگی در منطقه حدود دویست و نوزده میلیمتر در سال است که دامنه تغییرات آن از هشتاد و چهار تا دویست و هشتاد و چهار میلیمتر در سال نوسان دارد، این رقم یکی از علائم مناطق خشک و کم باران محسوب می شود.

در زمینه زمان بارش، دو دوره بارش زمستانی و تابستانی وجود دارد. دوره اول که در مقایسه دوره دوم پرباران و طولانی تر می باشد، تقریبا از اواسط پاییز شروع و در آغاز بهار پایان می یابد. در این دوره بارش ها معمولا بیشتر از پنج میلیمتر است که با عنایت به شیب زیاد زمین، نفوذناپذیری جنس خاک و نبود مراتع و فضای سبز، عموما به صورت سیلاب از منطقه خارج و به دریای عمان می ریزد. دوره بعدی بارش که نامنظم و کم باران است در آغاز تابستان شروع و معمولا با یک تا چهار بارش پایان می یابد.

با توجه به مطالب فوق در دوره گرم سال که بیشترین نیاز آبی در منطقه وجود دارد، کمترین میزان بارش دریافت می شود. این وضعیت مسائل عدیده ای را از جهت کمبود آب پدیدار می سازد.

به طور کلی هفتاد و شش درصد کل بارش سالیانه در زمستان، پانزده درصد در پاییز و شش درصد در بهار ریزش می کند. باید توجه داشت که به علت کوهستانی بودن اکثر آب حاصل از بارش در سطح منطقه جاری و سهم بشاگردیان از این نزولات تنها شسته شدن خاک آن ها و فرار خاک مرغوب کشاورزی به دریای عمان است.

با توجه به این که شهرستان بشاگرد از نظر اقلیمی جزء مناطق خشک ایران محسوب می شود، به تبع این امر، آب عنصری ارزنده و کمیاب تلقی و نقش مهمی در حیات و زیست اهالی دارد. بر همین اساس عمده ترین مشکل آب در منطقه عدم وجود یک رابطه هماهنگ بین میزان آب ورودی به منطقه از طریق بارش و ... و میزان آب مورد نیاز در منطقه می باشد که نتایج آن به خوبی در زندگی گیاهی، حیوانی و انسانی منطقه مشهود است. منابع آبی منطقه به دو بخش آب های سطحی و زیرزمینی تقسیم می شود.

منابع آب های سطحی را چهار رودخانه جگین، گابریک، سدیچ و گز تشکیل می دهد. رودخانه جگین بزرگترین رودخانه موجود در شهرستان بشاگرد است که با حدود 6300 کیلومتر مربع مساحت و دویست و نود کیلومتر طول از منتهی الیه شمالی منطقه سرچشمه می گیرد و به دریای عمان می ریزد. سرشاخه اصلی این رودخانه ارتفاعات بونکین با حدود 2200 متر بلندی از سطح دریا است که در سر راهش به سمت جنوب رودخانه های بازغ، درگاه، ملکن، دهن در، سگرکن، شه بابک، انگهران و شریعتی به آن می پیوندند. رودخانه جگین می تواند سالیانه حدود صد و چهل میلیون متر مکعب آب حوضه خود را زهکشی کند در حالی که این میزان آب بدون استفاده به دریا ریخته و یا با تجمع در محل های پست تبخیر می گردد.

رودخانه گابریک دومین رودخانه بزرگ بشاگرد است که حدود 4500 کیلومترمربع مساحت و دویست و بیست کیلومتر طول دارد.

رودخانه سدیچ با 4200 کیلومترمربع مساحت در قسمت شرق بشاگرد واقع است و با دویست کیلومتر طول سالیانه حدود نود و سه میلیون مترمکعب آب دهی دارد.

رودخانه گز با حدود 1376 کیلومترمربع مساحت به صورت نواری شرقی – غربی به طول هفتاد کیلومتر در شرق دریای عمان و جنوب میناب واقع شده است. آب دهی متوسط رودخانه گز حدود پنجاه و هفت میلیون مترمکعب در سال برآورده شده است و میزان بارش در این حوضه حدود صد و شصت و هفت میلیمتر می باشد. سرشاخه اصلی رودخانه گز، رودخانه داوری می باشد.

وقتی در منطقه ای بارندگی رخ می دهد، آب حاصل از بارش سه جهت مختلف را طی می کند. درصدی از آن جاری می گردد و جریان آب رودخانه ها را به وجود می آورد، درصدی دیگر تبخیر شده و به هوا پس داده می شود، که در بشاگرد این تبخیر میزان بسیار بالایی دارد و بالاخره درصدی نیز در حین جریان و به شیوه های مختلف در طبقات زیرین سطح زمین نفوذ می کنند. این آب نفوذی در جریان حرکت زیرزمینی خود، ابتدا باعث تغذیه چشمه های روی دامنه شده و در ادامه مسیر سبب دائمی شدن آب رودخانه ها، تغذیه چاه ها، قنات ها و در کل سفره های آب زیرزمینی می شود.
 

انتهای پیام//